Taalontmoeting #1 Tuto bem
We kochten een buscamper en gingen op reis. Van Nijmegen naar Reningelst in West-Vlaanderen, om vrienden op te zoeken. Vanuit daar naar Saint-Malo, om de Atlantische oceaan te zien. Naar Hondarribia in Spanje, een oude favoriet van ons. En verder omlaag richting Portugal.
Na zo’n 2000 kilometer rijden in totaal vinden we onze eerste camping. Camping Serrao, een eucalyptusbos op een berg, een half uur lopen van het strand Amoreira en van het stadje Aljezur. We blijven er 44 nachten staan.
In het stadje Aljezur zit café Mercado. Achter de bar staat Vitor Rio. We kennen hem nog uit Argentinië, een Braziliaan met wie we juichend de overwinning van Racing Club vierden in Buenos Aires. Aaaah zei hij altijd, Aaah tuto bem? Si, tuto bem. Tuto bem, tuto bem.
Deze Vitor doet hetzelfde: Ola! Tuto bem? Eerst de vraag. En onze reactie: Si, tuto bem! Y tu, tuto bem? Siiiii, tuto bem! Beeem. Ah bem!
Zijn lieve bruine ogen die je blijven aankijken brengen een open en rustige blik en hij zegt vier, vijf keer hetzelfde met net een andere intonatie.
Het is een warm welkom en het geeft ons vertrouwen: we kunnen al best Portugees!
Wat drinken we? Café americano. Ah! Abatanado. Si, dois abatanados. Met natuurlijk pastel de nata erbij, de caseira (van het huis).
Terug op de camping treffen we de schoonmaaksters, zoals altijd kakelend als vogels. Twee dames, een kleine en een met een roze trui. Ze harken het terrein aan. De eucalyptusbomen verliezen hun schors. ’s Nachts horen we de stukken omlaag denderen. Samen met het bulderen van de zee wiegt het ons in slaap.
Zodra de dame met de roze trui ons ziet, schiet haar stem van enthousiasme omhoog: Aaaaaah tuto bem? Como va? Va caminar? Aah!
Aha caminar, dat kennen we, wandelen. Si, caminar! Voy al playa. Aaah praia! Bem.
Als ze Aah zegt worden we beloond: ik begrijp je en ik vind het leuk. En daarna geeft ze de Portugese vertaling: praia. Het gesprek is een moment van contact en een blijk van waardering. Ze roept een paar woorden, wij herhalen en voegen wat toe, we kijken, lachen, slaan kreten uit, proberen toonhoogtes.
We raken elkaar even en gaan weer verder. Tot later! Hasta logo!