Always look on the bright side of life – Wendy de Pree
Interview met Wendy de Pree, taaltrainer Engels
Voordat je als trainer Engels aan de slag ging, werkte je onder andere 15 jaar als verpleegkundige. Wat voor werk deed je zoal?
Ik heb op verschillende plekken gewerkt. Eerst werkte ik in ziekenhuizen, o.a. op de longafdeling/longoncologie. Ik heb jaren in de wijkverpleging gewerkt als oncologisch verpleegkundige en op het laatst in de palliatieve zorg in de wijk en in hospices.
In 2010 begon je met het geven van Engelse bijles aan scholieren. Nu geef je ook trainingen op zakelijk gebied. Merk je verschillen of juist overeenkomsten tussen doelgroepen?
Ik geef (bij)les/trainingen aan iedereen. Onder andere aan middelbare scholieren, maar ook aan jonge kinderen. Voor de Taaltrainer geef ik trainingen op zakelijk gebied. Daarnaast geef ik particuliere les aan volwassenen. Verschillen liggen met name bij de leeftijd. Een kind dat begint met Engels ontwikkelt zich anders dan een volwassene Volwassenen in het algemeen hebben al wat kennis van de Engelse taal en kinderen wat minder, maar kinderen zijn net sponzen. In mijn ervaring onthouden zij veel sneller en meer dan volwassenen. Middelbare scholieren zijn dynamisch. Hun wereld is school, vrienden, sport en social media. Ik vind dat ik moet weten wat belangrijk is voor deze leeftijdsgroep. Met volwassenen kan je prachtige gesprekken voeren. Dat vind ik boeiend, en trainingen geven aan volwassenen die werken voor verschillende bedrijven zorgt ervoor dat mijn eigen kennis continu verbreedt.
Waarom heb je uiteindelijk de switch gemaakt naar trainer Engels?
Ik was al een tijdje gestopt in de verpleging en werkte vervolgens al een langere tijd met kinderen in de kinderopvang. Op een gegeven moment werd mij gevraagd of ik Engelse bijles zou willen geven.. Zo is het begonnen. Eerst naast mijn gewone werk in de avonduren, maar inmiddels ben ik een ervaren freelance trainer Engels.
Merk je overeenkomsten in de eigenschappen die je nodig hebt voor de functies van verpleegkundige en trainer?
Zeker wel. In beide beroepen werk je nauw samen met mensen. Cursisten die ik train vertrouwen me. Dat is heel belangrijk, vind ik. Soms hoor ik levensverhalen (in het Engels) en de cursisten moeten deze mij wel durven toe te vertrouwen. Als verpleegkundige was dat precies zo. Ik merk dat dat een van mijn sterke punten is.
Waar krijg je energie van bij het geven van trainingen?
Ik krijg de meeste energie van het lesgeven zelf. Het is boeiend om iemand de Engelse taal te leren. Ongeacht of dat nu aan een beginner of gevorderde cursist is. De stappen die iemand maakt om de taal onder de knie te krijgen vind ik mooi. Voor sommigen is het af en toe best lastig. Ik merk dat veel cursisten angst hebben om de taal te spreken. Voor mij is het dan een belangrijk onderdeel van de training om ze zelfvertrouwen te geven en hun spreekvaardigheid te verbeteren. Ik vind het altijd zeer motiverend als ik vooruitgang constateer!
Je bent geboren in Sydney, Australië. Wat is je leukste herinnering aan Sydney of Australië?
Sydney is de mooiste stad ter wereld volgens mij, maar ik ben daar alleen maar geboren. Mijn jeugd bracht ik door in Adelaide. Een middelgrote stad naar Australische begrippen. Mooie lange zomers met warm weer. Fantastische witte stranden. Campingvakanties met mijn familie in de Australian bush met veel vogels en Australische dieren zoals de bekende kangoeroe en koala. Dat zijn oprecht mijn leukste herinneringen.
Wat mis je het meeste aan Sydney of Australië?
Uiteraard mijn familie en vrienden en “going to the beach”. Het is anders dan hier. In Adelaide zijn de stranden wit, uitgestrekt, niet druk en heel ontspannend. Net als de Australiërs zelf.
Zijn er (grote) cultuurverschillen tussen Nederland en Australië?
Ik denk dat het grootste cultuurverschil in de mentaliteit ligt. Overal waar je komt in Australië zijn de mensen vriendelijk en heel beleefd. Dat is heel prettig. Ik denk dat het komt vanwege het weer. Het is er warmer, dus het leven is meer buiten en zodoende relaxter.
Wanneer ben je naar Nederland gekomen en waarom heb je voor Nederland/ Soest gekozen?
In 1997 ben ik naar Nederland gekomen voor de liefde, om in Amsterdam te gaan samenwonen met mijn huidige man. Sinds 2006 wonen wij in Soest.
Had je iets dat je gek vond aan de Nederlandse gewoontes of waar je echt aan moest wennen?
Nederlandse gewoontes? Het in een kring zitten bij verjaardagen was voor mij iets waar ik aan moest wennen. De leukste gewoonte is, denk ik, in oranje kleding naar de vrijmarkt op Koningsdag. Waar ik ook van kan genieten…, oliebollen met Oudjaar. Heerlijk!
Heb je nog in andere landen of plaatsen gewoond?
Jazeker. Ik heb gewoond in Schotland en daar als nanny gewerkt en later, tijdens mijn reis, een paar maanden in Calgary, Canada.
Naast je werk heb je veel verschillende hobby’s. Wat doe je zoal?
Ik kan ontzettend genieten van de natuur. Ik vind het heerlijk om te wandelen in de Soester Duinen bij mij om de hoek. Beeldhouwen en keramiek is mijn lievelingshobby. Daarnaast hou ik ook van koken, lezen, en tuinieren. En als de tijd het toelaat bezoek ik graag (weer) concerten, theaters en musea.
Heb je een motto/levensspreuk die je mooi vindt of waar je zelf naar leeft?
Mijn motto in het leven heeft te maken met respect. Respecteer jezelf, anderen en alles in de wereld om je heen.
Er zijn twee Australische gezegdes die ik ook heel erg leuk vind:
“She’ll be right mate”. (het komt altijd goed) en “No worries mate”. (geen probleem vriend)
Lastly,“ Always look on the bright side of life”. (Monty Python)
Training Engels bij Wendy volgen
Zou je graag een training Engels bij Wendy willen volgen? Neem dan contact met ons op voor de mogelijkheden of laat je contactgegevens hieronder achter en dan nemen wij zo snel mogelijk contact met je op.